Θεατρικές Συναντήσεις 2019

”Το Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα”

του Παναγιώτη Μέντη

με την Ελένη Γερασιμίδου

Στο ΘΕΑΤΡΟ «ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ»

(Πρώην: «ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΜΥΛΟΥ»)

Στα πλαίσια του Θεατρικού Φεστιβάλ του «ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ»

Φθινόπωρο 2019

«ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ»

ΔΕΥΤΕΡΑ: 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ & ΤΡΙΤΗ: 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ-2019 – Ωρα: 9.00 μ.μ

Όταν στην ιστορία σου, σαν έθνος, ράτσα, μονάδα, DNA, έχει γράψει η μετανάστευση, η φυγή, ο ξεριζωμός, τότε η ευχή, η λαχτάρα, ο αγώνας για ένα λιμάνι, ένα καταφύγιο, ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι σου, γίνεται συνειδητά ή ασυνείδητα το όνειρο και ο στόχος, χωρίς να νοιάζεσαι για το μάταιο ή το σκλάβωμα για την απόκτησή τους. Στην ιστορία που κρύβει το ”Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα”, τρεις γενιές καταθέτουν τις οικονομίες και την λαχτάρα για να κτιστεί. Πόλεμοι και ανακατατάξεις και ανταλλαγές πληθυσμών, θα φέρουν την πρώτη γενιά στις προσφυγικές γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Τα σχέδια για μια καλύτερη ζωή θα οδηγήσουν τους απογόνους της στην κατάθεση κόπων και οικονομιών για να στηθεί ένα νοικοκυριό που θα τους δίνει την ασφάλεια μιας ιδιοκτησίας για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Μα οι συνθήκες που φέρνει απροειδοποίητα η ζωή θα φέρνουν πάντα στο προσκήνιο την επανάληψη της φυγής. Θα κτιστεί το «Ανάκτορο» της λαχτάρας τους, μα δεν θα υπάρχει ποτέ ο χρόνος να το χαρούνε ξέγνοιαστοι. Να περπατήσουν στα δωμάτιά του, να απολαύσουν τη βεράντα του. Η τελευταία βασίλισσά του, η «Ελληνογερμανίδα» για τους περίοικους, κυρία Αγάπη, – που γράφτηκε για την Ελένη Γερασιμίδου -, με γέλιο και με κατανόηση ακόμα και μπροστά στα δύσκολα, μας ξεναγεί στο μικρό παλάτι της, ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα στην ιστορία μιας πόλης και μια χώρας, που τι παράξενο, τα μυστικά τους κρύβονται μέσα στις κάμαρες και τα ντουλάπια ενός σπιτιού με όλα τα κομφόρ και την ηχώ μιας «μοναξιάς». Το ”Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα” είναι ο λαβύρινθος της ζωής της κυρίας Αγάπης, και καθώς ψάχνει την έξοδο, συνειδητοποιεί πως η ελευθερία της απαιτεί την  κατεδάφισή του.

Συγγραφέας: Παναγιώτης Μέντης

Ερμηνεία: Ελένη Γερασιμίδου

Σκηνοθεσία:  Αγγελική Ξένου

Εικαστική επιμέλεια:  Κώστας Βελινόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Τοκμάκη

Φωτογραφίες: Δημήτρης Λυκουρέζος

Αφίσα: Ελένη Κανιώτη

Διάρκεια παράστασης: 55′

Τιμές εισιτηρίων: 12 € & 10 € (Μειωμένο).

——————————————————————————————————————-

ΔΕΥΤΕΡΑ: 4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ & ΤΡΙΤΗ: 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

“Η Ευθαλία του Γαλατά”

(βασισμένο στη νουβέλα“Φαχισέ Τσίκα” εκδ. Άγρα )  

του ΘΩΜΑ ΚΟΡΟΒΙΝΗ

Με τη Νικολέττα Βλαβιανού

Σκηνοθεσία Ρέϊνας Εσκενάζυ

Ευθαλία, το κορίτσι από την Κερασούντα…

Ευθαλία, το ορφανό του πολέμου που κατάφερε να επιβιώσει…

Ευθαλία, η προσφυγιά, η γενοκτονία και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.

Ευθαλία, η γυναίκα που υπηρέτησε, αλλά και συγκλονίστηκε από τον

έρωτα.

Μια περιπέτεια… μια ζωή… που καθρεφτίζει σπιθαμή προς σπιθαμή,

την ταραγμένη εποχή, του Ελληνισμού, της Μαύρης Θάλασσας και της Κωνσταντινούπολης.

Το «ιδιαίτερο» της εικόνας της και το εκρηκτικό του χαρακτήρα της, τράβηξε το ενδιαφέρον του συγγραφέα.

Η συζήτηση μαζί της προκάλεσε μια ανέλπιστη προσωπική εξομολόγηση,

με βάση την οποία ο Θωμάς Κοροβίνης έχτισε τον συνταρακτικό μονόλογο-νουβέλα “Φαχισέ Τσίκα”(εκδ. Άγρα).

Η Ευθαλία της Πόλης, ξεδιπλώνει το νήμα της ταραγμένης μνήμης της

και καταλήγει να αφηγείται το χθες, ενώνοντας κομμάτια της ζωής της.

Οδηγεί με συναισθηματική ένταση τον θεατή, μέσα στα δαιδαλώδη

σοκάκια του Γαλατά, όπου όλες οι φυλές σμίγουν, δημιουργώντας

ένα κράμα από γεύσεις, χρώματα, αρώματα, μουσικές και τραγούδια.

Η μοίρα, της στέρησε πολλά, αλλά της χάρισε τον απόλυτο έρωτα,

στην αγκαλιά του Μαρτσιάνο, ενός σπανιόλου αξιωματικού.

Η καθάρια και γενναιόδωρη καρδιά της δεν σταμάτησε ποτέ

να φτερουγίζει για τα φλογερά του μάτια.

Η ψυχή της λαχταρά να ξανασμίξουν τα κορμιά τους,

σε ένα τελευταίο ταγκό…

Την Ευθαλία του Γαλατά ενσαρκώνει η Νικολέττα Βλαβιανού

Μαζί της συμμετέχει και τραγουδά η Εστέλλα Κοπάνου

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Κείμενο και μουσική επιμέλεια: Θωμάς Κοροβίνης

Σκηνοθεσία: Ρέϊνα Εσκενάζυ

Θεατρική διασκευή: Νικολέττα Βλαβιανού

Κίνηση ηθοποιών – Χορογραφία: Μόνικα Κολοκοτρώνη

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρομάχη Παπαδοπούλου

Σκηνικός Χώρος: Αναστασία Αμβράζη

Κοστούμια: (σχεδιασμός – εκτέλεση) Δάφνη Τσακώτα

Photo Credit: Reina Eskenazy

Eπικοινωνία: BrainCo

Εταιρεία Παραγωγής: Καλλιτεχνική Εταιρεία ART

ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ: Κριτικές

http://www.athinorama.gr/theatre/performanceratings.aspx?id=10060215

——————————————————————————————————————-

Το «Theatre Lab Company »

Παρουσιάζει το έργο

της Πένυς Φυλακτάκη

ΛΟΥΚΡΗΤΙΑ

Η ΕΤΑΙΡΑ / Η ΑΓΙΑ

σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Αναστασίας Ρεβή

Μετά το OxfordPlayhouse στην Οξφόρδη και το Cockpit στο Λονδίνο,

η ¨Λουκρητία η Εταίρα / η Αγία¨ μόνο για μια παράσταση

«Πού πηγαίνουν οι Ανένταχτοι?»

 Η παράσταση

Η Λουκρητία Βοργία μόλις έχει πεθάνει και φτάνει στην αίθουσα αναμονής. Μάλλον όχι στον Παράδεισο, αλλά σε έναν αδιευκρίνιστο χώρο ανάμεσα στη ζωή και στη μετά θάνατον ύπαρξη. Η Λουκρητία στέκεται πίσω από μια κλειστή πόρτα περιμένοντας, καλώντας τον Θεό να την υποδεχτεί στο Βασίλειό του. Η σιωπή την οδηγεί σε μια σειρά απολογιών, διηγώντας την ιστορία της ζωής της, με τις όμορφες στιγμές αλλά και τα σκοτεινά βιώματά της. Μας αποκαλύπτει πώς τα αθώα παιδικά της χρόνια αναταράχτηκαν από τους γάμους της, σε νεαρή ηλικία, οι οποίοι εξυπηρετούσαν τα πολιτικά συμφέροντα του πατέρα της, Πάπα Αλεξάνδρου ΣΤ’, πώς υπέφερε από τις σεξουαλικές εμμονές των συζύγων και εραστών, την εμπλοκή της στα όργια του Βατικανό και στις δολοφονίες, όχι μόνο ως μάρτυρας αλλά και ως πιόνι σε ένα παιχνίδι εξουσίας.

Καθώς η Λουκρητία θυμάται τα γεγονότα της ζωής της, μπορεί επιτέλους να σχηματίσει την ερώτηση που τόση ώρα προσπαθεί να αρθρώσει – «Πού πηγαίνουν οι Ανένταχτοι?» Και ο Θεός, με τον δικό του τρόπο, της δίνει την απάντηση…

 

Σημείωμα σκηνοθέτη (Αναστασία Ρεβή)

Το να μην ανήκεις δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρόκειται για ένα ερώτημα που παραμένει ακόμα και μετά θάνατον. Αυτός ο μονόλογος, βαθιά φεμινιστικός στον χαρακτήρα και στη γραφή του, διερευνά ακριβώς αυτό το ερώτημα. Τί γίνεται αν το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, συνυπάρχουν; Η Λουκρητία Βοργία είναι μια γυναίκα που ζούσε στα άκρα. Μια γυναίκα διαφορετική, από όλες τις απόψεις και σε κάθε πτυχή της ζωής, ακόμα και μετά το θάνατο! Ένα πλάσμα εκτός ορίων είναι από μόνο του μια πρόκληση, αν είναι θηλυκό τότε η πρόσκληση είναι διπλή…. Όχι μόνο σε αυτή τη ζωή, αλλά και στην επόμενη!

 

Σημείωμα συγγραφέα (Πένυ Φυλακτάκη)

 Για αδιευκρίνιστους λόγους, πάντα με ενδιέφερε η Λουκρητία Βοργία. Για κάποιον παράξενο λόγο ήμουν έτοιμη να υπερασπιστώ τις πράξεις και τη ζωή της, παρότι αντιπροσωπεύουν το αντίθετο απ ό,τι πιστεύω. Πρόσφατα, πολλοί ιστορικοί έχουν μετατοπίσει τις απόψεις τους, και αντί να την χαρακτηρίζουν ως αδίστακτη συνωμότρια, την βλέπουν πια ως θύμα ιστορικών περιστάσεων. Κάποιοι μάλιστα την ορίζουν προστάτιδα των Γραμμάτων και των Τεχνών, με βάση το έργο της στηρίζοντας καλλιτεχνικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς στη Φερράρα.

Αυτή η διπολική κατηγοριοποίηση της Λουκρητίας μου θύμισε την διαρκή διχοτόμηση των πραγμάτων ως «καλά» ή «κακά», που αντικαταστάθηκε κάποια στιγμή από την θεωρία της σχετικότητας, που υποστηρίζει πως τα πράγματα δεν είναι ούτε καλά, ούτε κακά, αλλά εξαρτώνται από τις εξωτερικές μεταβλητές. Παρόλα αυτά, πόσο ευέλικτοι μπορούμε να είμαστε όταν πρόκειται για θεμελιώδη κοινωνικά και ηθικά ταμπού; Μπορούμε εμείς οι κοινοί θνητοί να κρίνουμε μια πράξη για αυτό που είναι πραγματικά; Μπορούμε να κατανοήσουμε ένα συναίσθημα, χωρίς ίχνος αυτοεπιφύλαξης ή σύγκρισης; Πώς θα ήμασταν αν, για ένα δευτερόλεπτο, μπορούσαμε να δούμε τα πάντα από ψηλά;

Σε έναν κόσμο με γρήγορους ρυθμούς που μας αναγκάζει να βάζουμε ετικέτες σε όλα, τις οποίες αντικαθιστούμε διαρκώς, η Λουκρητία Βοργία μας καλεί να σταματήσουμε τον χρόνο και να κοιτάξουμε όλοι γύρω μας. Μετά, να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο. Να κοιτάξουμε ο καθένας τον εαυτό του. Και τελικά να ανέβουμε ψηλά, για να αποκτήσουμε μια καινούργια θέα. Γράφοντας αυτό το έργο σαν αφήγηση από πολλαπλές οπτικές γωνίες, δεν μπορούσα να αγνοήσω τη γλώσσα και τη δομή. Προσέγγισα το κείμενο σαν μια γλωσσική, μεταμοντέρνα πρόκληση βασισμένη στην ανατροπή, ταυτόχρονα διατηρώντας μια ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία, την πρόκληση και την οικειότητα. 6

Theatre Lab Company

Το Theatre Lab Company (www.theatrelab.co.uk) δημιουργήθηκε αρχικά από Έλληνες καλλιτέχνες. Στη συνέχεια πήρε τη μορφή μιας διεθνούς θεατρικής ομάδας η οποία απαρτίζεται από καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, έχοντας έδρα το Λονδίνο. Αυτό που κάνει το Theatre Lab Company να ξεχωρίζει είναι η εικαστική και κινηματογραφική προσέγγιση στο θέατρο, οι τεχνικές σωματικού θεάτρου, ο πειραματισμός και η αναζήτηση του διαφορετικού, η δημιουργία μιας εμπειρίας που αγγίζει όλες τις αισθήσεις. Κείμενο, μουσική, εικόνα και κίνηση συνδυάζονται δυναμικά και με μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας έργα που ξεπερνούν τα όρια της κουλτούρας, της γλώσσας, των ταμπού. Μια από τις βασικές αρχές του Theatre Lab Company είναι η προώθηση της ελληνικής τέχνης και του ελληνικού πολιτισμού. Χορηγοί του Theatre Lab Company περιλαμβάνουν το Συμβούλιο Τεχνών της Αγγλίας, το Awards For All, την Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού και κάποια ιδιωτικά ιδρύματα. Το Theatre Lab Company έχει προσκληθεί και έχει συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ θεάτρου στην Αβινιόν της Γαλλίας, στο Εδιμβούργο, στο Λονδίνο, στην Ελλάδα, στο Βελιγράδι, στο Δουβλίνο, στην Πράγα και στη Νέα Υόρκη.

Συντελεστές

Συγγραφή κειμένου: Πένυ Φυλακτάκη

Σκηνοθεσία: Αναστασία Ρεβή

Εικαστικός σχεδιασμός και κοστούμι: Valentina Sanna

Σχεδιασμός Φωτισμών: Μαρίνα Κόντα ​

Styling: Umberto Fiorilla,

Βοηθός σκηνοθέτη: Λυδία Βη

Φωτογραφίες: Γιάννης Κατσαρής

Παραγωγή: MartinaReynolds, TheatreLabCompany

Ερμηνεία

Αναστασία Ρεβή

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Πέμπτη 14 και Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2019

Διάρκεια παράστασης

90’ λεπτά

——————————————————————————————————————-

ΠΑΡΑΜΥΦΙΚΟ

18, 19, 20 Νοεμβρίου    /   Στο «Θέατρο Κώστας Τσιάνος»

Η πιο εμβληματική δημιουργία του ΣΜουΘ, που εντυπωσίασε, συγκίνησε και αγαπήθηκε από το κοινό της Λάρισας στην πρώτη της παρουσίαση το 2013, αφού αναβίωσε το 2018 σε συμπαραγωγή με την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, και παρουσιάστηκε σε Αθήνα και βόλο,  επιστρέφει στη Λάρισα για τρεις τελευταίες παραστάσεις και παρουσιάζεται στα πλαίσια των Φθινοπωρινών Συναντήσεων που διοργανώνει το Θεσσαλικό Θέατρο. Ένα τεράστιο νυφικό και µια άφαντη, µυθική νύφη. Μια γαµήλια γιορτή πουµετατρέπεται σε σαρκοφάγο καρναβάλι. Μια ονειρική τελετή που εξελίσσεται σε εφιάλτη. Αυτά είναι τα δοµικά στοιχεία του Παραµυφικού, μιας σκηνικής σύνθεσης που αξιοποιεί όλα τα εκφραστικά µέσα του µουσικού θεάτρου, που δίνει ιδιαίτερη έµφαση στο εικαστικό αποτέλεσµα, διαµορφώνοντας ένα θέατρο πουπροκαλεί το ελεύθερο παιχνίδι των συνειρµών.Πίσω από τις φόρµες του παραµυθιού, του λυρισµού και της αλληγορίας, το Παραµυφικό ξεδιπλώνει µια σύγχρονη και ανελέητη κοινωνική κριτική: η πάντοτε παρούσα –αλλά ποτέ φανερή– νύφη του Παραµυφικού µπορεί να είναι άνθρωπος, µπορεί όµως να είναι και ιδέα, πίστη ή κατάσταση. Μπορεί να είναι για τον θεατή, καθετί που επιπόλαια υµνείται και µετά πετιέται, µια ένοχη αλήθεια ή ένας βολικός μύθος.

Συντελεστές

Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Κείµενα: Κώστας Λαµπρούλης

Μουσική: Φίλιππος Ζούκας, Λευτέρης Γάλλος, Μαρία Δεληγιάννη, Ελένη Κυπριώτη

Ερµηνευτές-συνδηµιουργοί: Λευτέρης Γάλλος, Μαρία Δεληγιάννη, Φίλιππος Ζούκας, Ελένη Κυπριώτη, Αποστόλης Λύγδας, Κατερίνα Μπέκου, Δέσποινα Μπουνίτση, Θανάσης Σαλιαµπούχος

Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδροµάχη Μακρίδου / Ενδυµατολογική επιµέλεια: Ελένη Ψύρρα / Χορογραφία-Κινησιολογία:Δέσποινα Μπουνίτση / Εικαστική επιµέλεια: Δήµητρα Εξάρχου  / Σχεδιασµός φωτισµού: Γιάννης Χατζηαντωνίου / Οργάνωση παραγωγής: Ανδρέας Αλµπάνης, Δήµητρα Ζαχαρούλη