Δώδεκα τελευταίες παραστάσεις για την νέα παραγωγή του Θεσσαλικού Θεάτρου

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πλήθος θετικών σχολίων από το κοινό συνεχίζεται η νέα παραγωγή της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου  F*ck Strindberg ή αλλιώς Δανειστές  του Αυγ. Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Νικόλαου Μπαλαμώτη, στο θέατρο «Κώστας Τσιάνος», για 12 τελευταίες παραστάσεις, καθημερινά από Πέμπτη έως και Κυριακή, έως και την Κυριακή των Βαΐων 17 Απριλίου.

Η Πειραματική Σκηνή του Θ.Θ., από τον Μάρτιο του 2018 που εγκαινιάσθηκε, έθεσε στόχο την εξοικείωση με τις σύγχρονες τάσεις της Διεθνούς θεατρικής σκηνής  και την διεύρυνση των ορίων της σκηνικής γλώσσας σε θέματα φόρμας και περιεχομένου. Η παράσταση F*ck Strindberg  εντάσσεται στον αναστοχασμό της κλασικής δραματουργίας, του Στρίντμπεργκ στην περίπτωσή μας, μέσα από την οπτική γωνία του σύγχρονου οικολογικού φεμινισμού που διερευνά τις έμφυλες ταυτότητες. Το κίνημα #metoo έδειξε την αναγκαιότητα αυτού του προβληματισμού

Οι Δανειστές, έργο του 1888, είναι ένα ερωτικό τρίγωνο μεταξύ μιας γυναίκας και δύο αντρών, όπου οι τρεις χαρακτήρες αναλώνονται σε έναν αγώνα επικράτησης και εξόντωσης. Στο έργο παρακολουθούμε τις σχέσεις τους και την προσπάθεια επικράτησης και κυριαρχίας του ενός πάνω στον άλλο. Ορατή γίνεται σε κάθε περίπτωση η άποψη του συγγραφέα σχετικά με την κατωτερότητα των γυναικών.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο μισογυνισμός που συναντάμε έντονα στους Δανειστές είναι μια θεματική που απασχολούσε  τον Στρίντμπεργκ.  Δεν μπορούμε βέβαια να είμαστε σίγουροι, για το πλαίσιο που διαμόρφωσε αυτή τη στάση του. Ωστόσο είναι εμφανής η αντιφατική απεικόνιση των γυναικών στη δραματουργία του, άλλοτε ως «μούσες» και άλλοτε ως τέρατα και καταστροφικές δυνάμεις! Είναι γενικά παραδεκτό από την κριτική, ότι ήταν μισογύνης και αντίθετος στο κίνημα του φεμινισμού. Οι γυναίκες κατά την άποψη του δεν ήταν ικανές για τίποτα καθώς ο μοναδικός τους προορισμός ήταν να μεγαλώνουν τα παιδιά τους.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Στην παράσταση δύο άντρες αναλαμβάνουν και τους αντρικούς αλλά και τον μοναδικό γυναικείο χαρακτήρα της Θέκλας. Πρόκειται για μια σύλληψη του σκηνοθέτη μέσω της οποίας καταρρίπτονται τα στερεότυπα και οι κοινωνικοί ρόλοι. Κεντρικός άξονας της παράστασης είναι ο σχολιασμός των αντιφάσεων των ιδεών του Στρίντμπεργκ σχετικά με το γυναικείο φύλο και την κατωτερότητα του. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η παράσταση χρησιμοποιεί ατόφιο το κείμενο του συγγραφέα και ο σκηνοθέτης φωτίζει σκηνικά και σχολιάζει τα σκοτάδια της πατριαρχίας.

Πως λοιπόν το κοινό  σήμερα θα συλλάβει ένα κλασικό και ταυτόχρονα τόσο επίκαιρο έργο;

Δείτε εδώ αναλυτικά όλες τις πληροφορίες της παράστασης.