“Μία χώρα δύο αιώνες μετά” του Ανδρέα Φλουράκη

Μετά την επιτυχημένη του συνεργασία με το Θεσσαλικό Θέατρο και Τα αγάλματα περιμένουν, ο συγγραφέας Ανδρέας Φλουράκης συναντά ξανά το κοινό της Λάρισας με μια ενδιαφέρουσα θεατρική πρόταση! Μία χώρα δύο αιώνες μετά του Ανδρ. Φλουράκη, σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη! Το Φεστιβάλ Δωδώνης (για πρώτη φορά σε δική του παραγωγή), το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και η ομάδα Anima παρουσιάζουν την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου, στις 21:00 στο Κηποθέατρο Λάρισας μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση με αφορμή τα διακόσια χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Η παράσταση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Θεσσαλικό Θέατρο.

Τι έγινε λοιπόν διακόσια χρόνια πριν; Ποιοι είναι οι ήρωες του χθες και ποιοι του σήμερα; Τι πιστεύουν οι σημερινοί νέοι ότι είναι; Τι είναι η Xάρτα του Ρήγα; Γιατί δεν ζωγράφισε την Σφαγή της Χίου ένας Έλληνας ζωγράφος; Υπάρχουν πολλοί Θούριοι; Ποιος σχεδίασε την ελληνική σημαία; Τι άκουγε ο Σολωμός από τον βράχο της Ζακύνθου εκτός από τους κανονιοβολισμούς του Μεσολογγίου; Μήπως ο Βύρωνας ήρθε στην Ελλάδα για τουρισμό; Εκτός από την Μπουμπουλίνα και τη Μαντώ υπήρχαν άλλες επαναστάτριες; Γιατί κρυβόταν ο Κάλβος; Τι γλώσσες μιλούσαν οι Έλληνες τότε και τι τώρα; Τι έχει γίνει σε αυτή τη χώρα τα τελευταία διακόσια χρόνια; Το καινούργιο έργο του Φλουράκη (μετά το «Θέλω μια χώρα») μιλάει με μαύρο χιούμορ για το πώς οι σημερινοί Έλληνες διαχειρίζονται τη νεότερη ιστορία τους αλλά και για το πώς την δημιουργούν.

Η υπόθεση του έργου

Όταν η εκδήλωση για τα διακόσια χρόνια από την επανάσταση ακυρώνεται, μια ομάδα θεατών ανεβαίνουν στη σκηνή να διαμαρτυρηθούν και δεν λένε να φύγουν. Τσακώνονται, τα βρίσκουν, τραγουδούν, παίζουν παιχνίδια, εξομολογούνται, χορεύουν… Στο τέλος αποφασίζουν να κάνουν όλοι μαζί μια γιορτή, γιατί, ότι κι αν πιστεύουμε, όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε, κάποια γεγονότα έχει σημασία να τα μοιραζόμαστε.

Σημείωμα της σκηνοθέτιδας Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη

Στην προσπάθεια να καταλάβουμε τι σημαίνουν αυτά τα 200 χρόνια ύπαρξης του ελληνικού κράτους, θα χρησιμοποιήσουμε υλικά αυτής της διαδρομής: θα σχολιάσουμε περιστατικά, θα διανύσουμε εποχές, θα μνημονεύσουμε πρόσωπα και στιγμές, θα συλλογιστούμε το σήμερα και θα οραματιστούμε το αύριο. Με φόντο την επέτειο των 200 χρόνων θα πειραματιστούμε σε μια ανοιχτή σκηνική σύνθεση, η οποία κινησιολογικά, μουσικά και υποκριτικά θα έχει αφετηρία της, το από τότε μέχρι σήμερα, την σύζευξη του παραδοσιακού με το σύγχρονο, την ‘μετάλλαξη’ του παλιού σε επίκαιρο.

Η γιορτή των 200 χρόνων της ίδρυσης του ελληνικού κράτους παρουσιάζει ιδιαιτερότητες, αντιφάσεις, αντιθέσεις. Περιέχει αλήθειες αλλά και αστικούς μύθους ή ζωτικά ψεύδη, απαραίτητα για την ισχυροποίηση των δεσμών ενός έθνους. Όταν αυτά μεταξύ τους ισορροπήσουν μέσω μιας ώριμης αυτοκριτικής, τότε μπορούμε να μιλάμε για μια “ενήλικη” χώρα.

Σε κάθε περίπτωση η επέτειος είναι εδώ και αποζητά την προσοχή μας. Για αυτό το λόγο η παράσταση θα έχει τον χαρακτήρα μιας αληθινής γιορτής, στην οποία όλοι μαζί, ηθοποιοί και θεατές, θα μοιραστούν αυτές τις στιγμές.